Boom boom boefjes

Eerst even negen disclaimers vooraf en daarna lekker kijken. 

D1: wij zijn hier bij GeenStijl best wel fan van veel wat Michiel Lieuwma maakt, maar heus niet van alles wat Michiel Lieuwma maakt. Dat u niet gaat denken dat wij al die video's van hem zonder kritische reflectie gewoon maar doorplempen. Zo was dit bijvoorbeeld een stomvervelende en slecht geïnformeerde take, en deze video duurde ook 88 minuten te lang. D2: Michiel Lieuwma kent u misschien nog van de Snijtafel, maar tegenwoordig dus van allemaal vaag geouwehoer waar soms wel en soms niet Gods zegen op rust, maar deze video is juist weer ouderwets Snijtafelesk. Dus met vrij weinig vaag geouwehoer. D3: In de video wordt niet alles van #BOOS met de grond gelijk gemaakt, maar worden wel keiharde spijkers met nog hardere koppen geslagen over hoe #BOOS ooit begon en wat #BOOS en Tim Hofman nu geworden zijn. D4: Sommige mensen vinden Tim Hofman erger dan darmkanker. Dat is echt niet zo. D5: Geen idee wie dat kereltje naast Lieuwma is maar we hebben 'm in ieder geval nog nooit in één ruimte met Spartacus gezien. D6: Het bordspelletje Adventures in Neverland kunt u hier bestellen, het is alleen nog steeds niet af. D7: De aflevering van #BOOS uit juni, die wij helemaal gemist hadden, zetten we na de breek. D8: De excuses van Hofman in de aflevering van een week later, die wij dus ook gemist hadden, zetten we daaronder D9: (enigszins ongerelateerd maar toch ook niet helemaal) U moet niks, maar u moet ook dit stuk even lezen. 

Dat gezegd hebbende: u moet dit echt maar even gaan kijken, prima videootje wel.

Kijk0n

U moet natuurlijk helemaal niks maar als u nou in het Stamcafé even een stappie terug wilt doen van de formatie en behoefte hebt aan wat reflectie over De Zaak Matthijs dan moet u even dit uurtje kijken van Michiel Lieuwma aka de aangever van Spartacus. Want ondanks de beetje flauwe ankeiler is dit klein uur geen luie apologie van Matthijs met argumenten als 'ja maar die kutwijven dan' of 'ja lekker anoniem' of 'ja maar ze kunnen ook niks'. Maar het is wel een uitstekend stukkie duiding van 'het fenomeen' DWDD en van de CULTUUR die 'het' allemaal mogelijk maakte van iemand die er over heeft nagedacht. En dat mag ook gewoon bestaan. Toch.

Afgelopen woensdag even twee uurtjes contemplatie tussen het livebloggen door

Michiel Lieuwma, die zag u hier eerder. En bovenstaand een nieuwe over de oorlog tussen Hamas en Israël en de bredere kwestie Israël-Palestina. Het is geen technisch conflictverslag, maar vooral een gesprek over de Europese implicaties en hoe de media de kwestie verslaan. En daar lopen eigenlijk drie rode lijnen doorheen. De massale 'pro-Palestijnse' demonstraties zijn in essentie niet primair pro-Palestijns maar anti-Israëlisch en zijn een symptoom van Europa's voortzettende Balkanisering; etnoculturele breuklijnen die alsmaar dieper en luider worden. 

En hoe komt het nou toch dat de Nederlandse media zo onmiskenbaar partijdig verslag doen van dit conflict? Dat is echt vrij eenvoudig eigenlijk. Het NOS-gilde acht Israël in beginsel een illegitieme bezetter, onderdrukker en laatste zonde van Europees kolonialisme. Daaruit volgt simpelweg dat elk nieuws dat Israël negatief afschildert met een gretig enthousiasme wordt omarmd en journalistieke standaarden in die gretigheid sneuvelen. En datzelfde mechaniek werkt evengoed de andere kant op. Want als Israël als illegitieme bezetter gezien wordt, dan volgt daaruit dat elk verzet daartegen in beginsel legitiem is. Vandaar juist de mediabrede, trage terughoudendheid, dan ineens wel vermomd als 'gedegen verificatieprocessen', wanneer Hamas gericht, willens en wetens de meest onvoorstelbare gruweldaden pleegt. 

En ten laatste nog even over De Leus die we al 80 jaar verkondigen terwijl we met die holle plechtigheid en gevouwen handjes naar onze tenen staan te staren: "Dit nooit meer". Maar nooit meer, dat is nu. En het probleem met de leus "Dit nooit meer" is dat we dat letterlijk bedoelen: nooit meer dezelfde uniforms, met dezelfde vlaggen en dezelfde leren jassen die Anne Frank uit hetzelfde Achterhuis trekken. Maar door die infantiele, cartooneske geschiedsbeleving van 'goed en kwaad' verliezen we uit het oog dat in het heden morele kwesties juist altijd tot op een zekere hoogte ambigue zijn.

En ja, er is soms ambiguïteit inzake Israël-Palestina, maar we laten ons door die spaarzame ambiguïteit in de Levant in Nederland verlammen daadwerkelijk te doen wat we al 80 jaar beloven. Joodse scholen worden uitvoorzorg gesloten in plaats van bewaakt. Joodse kinderen worden van school gepest. 15.000 man op de Dam die met een eensgezinde vernietigingswens "Fromt the river to the sea, Palestine will be free" scanderen - en iedereen weet dat daadwerkelijk betekent en welk geweldspotentieel er van zo'n bijeenkomst uit gaat.

Categorie: correcties en aanvullingen

Ja we zijn hier op GSHQ niet zo van de administratie maar deze moesten we toch even afvinken. U zag hier eerder al verschillende video's die Michiel Lieuwma (enge man, praat ook met gure rechtse types zoals Timon Dias) maakte over die hele Michel Houellebecq/Kirac affaire en we hadden er nog eentje niet gehad. En dat is reuze zonde want het is een hartstikke leuke. Ariejan Korteweg van de Volkskrant is het namelijk niet geheel eens met Kirac en de eerdere afleveringen van de serie en brengt die mening op een prettig laconieke manier, en daar gaat Lieuwma dan weer op een soort artistiquaire (ja hoe zeg je dit als je gezellig warrig maar toch niet idioot bedoelt) manier tegenin. Overigens is Korteweg ook geen hersenloze Houellebecq-adept en sabelt hij diens boek over de kwestie (niet gelezen, wij zijn nog druk met deze, red.) genadeloos neer. Een prettig gesprek tussen twee mensen met verschillende uitgangspunten waar je als kijker wat van opsteekt, en u had toch net anderhalf uur niks te doen in uw anderszins enorm opwindende bestaan.

Even cashen om de rechtsgang in twee landen te bekostigen, of Echte Pijn?

Gister tot ieders verbazing ineens te lezen in Le Point: Houellebecq publiceert op 24 mei een boek van 112 pagina's in de ik-vorm over de toestand met KIRAC. Die toestand komt erop neer dat Houellebecq heel goed wist waar hij aan begon, er is nooit iets in het geheim gefilmd en hij had moedwillig seks op camera met o.a. de Nederlandse Isa. Na het zien van de trailer schoot hij in paniek omdat met deze film het laatste beetje artistieke afstand tussen hemzelf en hetzelfde hoofdpersonage dat hij elke roman schrijft, definitief verdwijnt. 

Breaking News: auteur lijkt heel erg op hetzelfde hoofdpersonage in al z'n boeken en nu schrijft hij nog een boek waarin hij lamenteert hoe pijnlijk die ontmaskering is. Of wordt het gewoon een eerlijk menselijk verhaal van een sterveling die het allemaal niet meer overzag en gewoon wil dat deze koortsdroom voorbij is? Hij licht alvast toe: "Voor de eerste keer in mijn leven voelde ik me, absoluut, behandeld als het onderwerp van een dieren-documentaire."

En in een beschikbaar fragment uit het boek zelf spreekt hij al over de boven- en onderstaande Jini Jane, bekend van bekend van deze oproep aan u de GeenStijl-lezer waar alleen dr. Sid op reageerde. Le Point: 

"Oorspronkelijk was het project dat hij accepteerde beperkt tot "een seksscène in de vorm van een trio met Jini, zijn vrouw en hemzelf", ook bedoeld voor Jini's OnlyFans account. [Redactionele noot: Jini van Rooijen kwam naar Parijs om deel te nemen aan gang-bangs, specificeert Houellebecq.] "Mijn vrouw ging hiermee akkoord, denkende dat het mijn gemoedstoestand in positieve zin zou veranderen. Mijn vrouw en ik zouden maskers dragen om onze identificatie onmogelijk te maken." (...) licht te auteur toe, en zegt dat hij "geen principiële vijandigheid jegens pornografie of valide artistiek materiaal" koestert, zelfs als het "moeilijk te verwerken is."

Interessant, want dat over die maskers en hoe dat volgens Jini zat, is exact wat ze boven- en onderstaand toelicht in een video met Jini zoals u haar nog nooit eerder zag. Enfin, intriges, en we blijven de honneurs waarnemen (?).

Huh echte journalistiek MAG DAT NOG???

Hoe zat het ook alweer? Oh ja. Houellebecq wist heel goed waar hij aan begon, er is nooit iets in het geheim gefilmd en hij had moedwillig seks op camera met o.a. de Nederlandse Isa. Na het zien van de trailer schoot hij in paniek omdat met deze film het laatste beetje artistieke afstand tussen hemzelf en hetzelfde hoofdpersonage dat hij elke roman schrijft, definitief verdwijnt. Breaking News: auteur lijkt heel erg op hetzelfde hoofdpersonage in al z'n boeken.

Maar goed, die paniekaanval vereeuwigde hij dus door in zowel Frankrijk en Nederland rechtszaken te starten om het verschijnen van de film te dwarsbomen en de onderstaande trailer offline te krijgen. Tot nu toe verloor hij beide rechtszaken, maar hij volhardt en gaat in beroep. En tijdens dat beroep gaan de voeten alhier op tafel voor een zesluik door eenmansmediahuis Michiel Lieuwma met alle betrokken partijen. Bovenstaand de trailer, onderstaand deel 1 met advocaat van KIRAC Christiaan Alberdingk Thijm.

Een verworven smaak, zeg maar

Soms begrijp je niet helemaal waarom je kijkt en al helemaal niet waarom je blijft kijken. Dat hadden we bovenstaand toen seizoensgeest Michiel Lieuwma vorige week ene kunstenaar Melchior Koch (24) de gelegenheid gaf zich aan Michiels publiek voor te stellen. Melchior solliciteerde op 19:58 naar de functie van kunstzinnig polemist door Michiel "invasief, fragiel, te bang en vervelend" te noemen en sloot dat - tot ieders vertedering - nerveus af met "kan je daar iets mee?" 

Melchior kwam over als iemand die zich probeerde te verhouden tot een groter podium dan hij verdiende, iemand die sneller praat dan denkt, woordenschat verwart met inzicht, getuite Rietveld-lippen verwart met gravitas, en nog altijd denkt dat uiteindelijke betekenis en verzachting te vinden zijn op het niveau van kennis en psychologie. Kortom, een jongen van 24. 

Daar voelden we verder weinig bij; geen minachting, wel een gebrek aan hoogachting. Maar daar bracht de onderstaande follow-up, geproduceerd en gemonteerd door Melchior zelf, toch verandering in. Het is een montage van 7,5 minuut, gesneden uit een gesprek van anderhalf uur. Op eigen grondgebied, in eigen beheer, zien we een week later ineens meer ontspanning, een besef dat jezelf op camera te serieus nemen nooit een goed idee is, minder getuite lippen en minder (moeilijke) woorden die af en toe zowaar te volgen zijn.

Mooiste moment vanaf 4:24, waarin Melchior zijn kunstenaarslast - een wanhoop tot erkenning, een werkbaar format en geld - met steeds minder manipulatie vorm begint te geven en uitspreekt hoe jaloers hij eigenlijk op Michiel is. Waarom dat alles op een of andere manier toch de moeite van het kijken waard is? Geen idee, maar we schrijven er inmiddels toch vier alinea's over. Enfin, een verworven smaak.

Sorry voor de derde persoon in de kop het kon even niet anders

Soms heb je een keer een leuk afspraakje in de zomer, hoor je nooit meer wat, maar word je twee seizoenen later toch ineens uitgenodigd voor een tweede date. Zeg dan maar eens nee! Ditmaal keurig anderhalf uur in plaats van drie uur, met gewoon de gebruikelijke kroegpraat. Is nihilisme zonder verbittering wel nihilisme? De performatieve en perverse dimensies van liefdadigheid. Hoe vervelend 'bewegingen' zijn en hoe verarmend saamhorigheid werkt in een bipolair opinieklimaat waar opvattingen-à-la-carte verdwijnen. Over hoe het na twee jaar conceptueel marineren in Perennial philosophy pas heel recent door een 9 jaar oud filmpje van Rupert Spira tot een daadwerkelijk ervaren inzicht kwam dat de persoon en alle 'pijn van persoonsschap' niet door de persoon zelf, maar door bewustzijn ervaren wordt. Hoe dat me - nadat therapie, gerichte cursussen, het microdoseren van psilocybine en legio andere aanvliegroutes nagenoeg niets uithaalde - eindelijk verloste van een zeer ontwrichtend psychisch mankement. 

En in het verlengde daarvan ook kort over het eigen therapeutische drietraps-raamwerk dat ik de afgelopen twee jaar ontwikkelde en de online therapiepraktijk die ik onlangs opende. Mocht dat u ook maar in de verste verte interesseren, zie dan de website of het onderstaande draadje. Enfin, GeenStijl heeft tegenwoordig een huistherapeut. Krijg het maar uitgelegd.

Meer prachtige afleveringen van Michiel met Herman Brusselmans en Martin Koolhoven, na de breek!